Het statuut van verhoogde (verzekerings)tegemoetkoming zorgt ervoor dat bepaalde categorieën van rechthebbenden een lager persoonlijk aandeel (= remgeld) moeten betalen voor geneesmiddelen, voor een raadpleging bij een arts of bij een ziekenhuisopname.
In 2007 werd het OMNIO-statuut ingesteld als beschermingsmaatregel die het recht op het voorkeurtarief voor geneeskundige verzorging uitbreidt naar de verzekerden uit gezinnen met een laag inkomen. Sinds 2014 is het OMNIO-statuut verenigd met het statuut van verhoogde tegemoetkoming. Het doel van deze hervorming is het systeem van de verhoogde tegemoetkoming vereenvoudigen en elk gezin met bescheiden inkomsten toe te laten om te genieten van een betere terugbetaling van hun medische kosten.
Sinds 2015 is er een uitwisseling van fiscale gegevens opdat de ziekenfondsen gezinnen kunnen contacteren die lijken te beschikken over bescheiden inkomsten.
